Is er een zwembad in de hemel?

‘Eigenlijk zijn er twéé oorlogs, hè mam? Eentje in Oekraïne en eentje in Syrië. De mensen wilden de baas van dat land niet meer, maar toen ging Rusland hem helpen, en toen heeft hij toch gewonnen…’

Onze Marit is zes, maar al een echt denkertje. Het wereldgebeuren gaat niet aan haar voorbij. Regelmatig hebben we gesprekken over goed en kwaad, ziek en gezond, leven en dood. Bij het naar bed brengen of, zoals vanmorgen, bij het ontbijt.

Wat gebeurt er als je doodgaat?

We waren het erover eens dat het heel verkeerd is dat mensen andere mensen kwaad doen en er zoveel oneerlijkheid is. Van het een kwam het ander en opeens hadden we een gesprek over wat er dan precies gebeurt als je doodgaat, hoe het in de hemel is. ‘Dan doe je hier je ogen dicht en dan ben je op een wolk… Ben je eigenlijk op een wolk, mam?’, vroeg Marit.

Ik zei tegen haar dat ik niet precies weet hoe de hemel is en dat ik niet denk dat je op een wolk terechtkomt, maar dat je dan bij de Here God woont. Op een plek waar geen slechte dingen meer zijn, maar waar alles goed is. Een plek waar alle mooie dingen van de aarde zijn, en nog veel meer mooie dingen die we ons nu niet kunnen voorstellen. Dat sprak haar wel aan. Ze zou dolgraag willen vliegen en ze hoopt dat ze in de hemel een huisje krijgt dat op een grote bloem staat. Of in een geheime hut onder de grond. Maar de échte vraag kwam na het delen van haar wensen: ‘Zijn er eigenlijk bomen in de hemel en… is er een zwembad?’

Onbevangenheid

Dat vind ik zo bijzonder aan kinderen. Hun fantasie, hun manier van denken, hun verlangens zijn zo puur. Ik denk – wéét, want dat staat in de Bijbel in Matteüs 19:13-15 – dat God ook enorm geniet van kinderen. Van hun humor en hun gedachtensprongetjes. Van hun onbevangenheid en hun vertrouwen.

En terwijl we zo zaten te praten, herinnerde ik mij dat er wél iets in de Bijbel staat over water en bomen in Gods nieuwe stad. We moesten even zoeken, maar jawel, in Openbaring 22 vonden we deze tekst:

‘Hij liet me een rivier zien met water dat leven geeft. De rivier was helder als kristal en ontsprong aan de troon van God en van het lam en stroomde dwars door de stad. Aan weerskanten van de rivier stond een levensboom, die twaalf vruchten gaf, elke maand zijn eigen vrucht. De bladeren van de boom brachten de volken genezing. Er zal niets meer zijn waarop nog een vloek rust.’

Openbaringen 22:1-3 NBV21.

Mini-Bijbelstudie

Hoe bijzonder is het dat een opmerking van mijn lieve derdegroeper tot gevolg had dat we ’s ochtends aan het ontbijt opeens een ‘mini-bijbelstudie’ hielden? Dat wij niet alleen onze kinderen mogen opvoeden in het geloof, maar zij ons ook?

Zonder iets af te doen aan het lijden en het onrecht van de tegenwoordige tijd is dat zo prachtig. God wil met elke nieuwe generatie doorgaan, en hoewel wij er nu nog middenin zitten, is het einde bij Hem al bekend. Ja, er is water in de nieuwe stad. Water dat léven geeft. Er zijn bomen – bomen die genezing geven. En er komt een dag waarop er niets meer is waarop nog een vloek rust.

Dank je, Marit, voor je inspiratie. Dank U, Heer, voor Uw Woord en voor beloften die zéker zijn.

Geschreven door Tobya de Jong